musahip

Musahip

Musâhip sözcüğü Osmanlı'da padişahın yakın dostu ve yardımcısı olan kimse için nedim kavramına benzer şekilde de kullanılmıştır.[3] Örneğin bilgisi ve nükteli konuşmasıyla padişah IV. Murat'ın gözüne giren Evliya Çelebi, dört sene sarayda yaşayarak padişahın musâhipliğini yapmıştır.


III. Selim’in musahibi bestekâr İzzet Şakir Ağa; Musahipzade Celal'in dedesidir.


Musâhip veya müsâhip, Alevilikte özel bir dinî tören ile atanan ve kişinin hem dünyada hem de ahirette kardeşi ve yoldaşı kabul edilen kimse. Kelime Arapça "sahiba" (dostluk) kökünden gelir.

Musâhipliğin farklı aileleri yakınlaştırdığına, bu yönüyle toplumsal barışa destek olduğuna; aynı zamanda şahsî ve manevî huzuru artırdığına inanılır.