Sivil Savunma

Topyekün savunmanın en önemli unsurlarından biri olan Sivil Savunma;

• Savaş zamanı halkın can ve mal kaybının en aza indirilmesi,

• Afetlerde can ve mal kurtarılması,

• Büyük yangınlarda can ve mal kaybının azaltılması,

• Yok olmaları veya çalışamaz hale gelmeleri durumunda yaşamı büyük ölçüde
etkileyecek olan kamu ve özel kurum ve kuruluşların korunması ile bunların acil onarımlarının yapılması,

• Savaş zamanı her türlü savunma faaliyetlerinin sivil halk tarafından desteklenmesi,

• Cephe gerisinde halkın moralinin kuvvetlendirilmesi

konularını kapsayan silahsız, koruyucu, kurtarıcı önlem ve faaliyetler bütünüdür.

Bu hizmetlerin ülke düzeyinde yürütülmesi için İçişleri Bakanlığına bağlı Sivil Savunma Genel Müdürlüğü kurulmuştur. Bu Genel Müdürlük, Sivil Savunma hizmetlerini, İl ve İlçelerde Sivil Savunma Müdürlükleri, Sivil Savunma Arama ve Kurtarma Birlik Müdürlükleri ile kamu ve özel kurum ve kuruluşlarında Sivil Savunma Uzmanlıkları vasıtasıyla yürütmektedir.

Tarihçe

Yurdumuzda sivil halkın korunmasına ilişkin önlemlerin başlangıç tarihi 1928 olup, bu yılda "Cephe Gerisinin Havaya Karşı Müdafaa, Muhafazası" adı altında bir Talimname çıkarılmıştır. Bundan sonra çeşitli idari düzenlemelerle yürütülen hizmetler 1938 yılından itibaren 3502 sayılı "Pasif Korunma Kanunu" ile yerine getirilmeye çalışılmıştır.

II. Dünya Savaşı sırasında kullanılan uçakların ve silah menzillerinin cephe gerisine kadar uzanması nedeniyle bu savaşta sivillerin gördüğü zayiat ve ekonomik tesislerin uğradığı hasarlar dikkate alınarak, Türkiye'nin 1952 yılında NATO üyeliğine kabulünden sonra, 1959 yılında bugünkü Sivil Savunma teşkilat ve faaliyetlerini düzenleyen "Sivil Savunma Kanunu" yürürlüğe konulmuştur.

Kaynaklar:

ssgm.gov.tr