Füg

Kontrapunto tekniğiyle yazılmış taklit öğesine dayalı müzik yapıtı. XVII. yy. sonunda, ricercare ve canzona'dan türemiş olan fügün kesin bir yapısı olmamakla birlikte düzenli olarak yinelenen motiflerle daha çok kontrapunto yöntemine benzemektedir. Ayırıcı özelliği, biçiminden çok iç yapısında kendini göstermektedir. Belirli sayıda ses ya da çalgı tarafından seslendirilmek için yazılır. Fügün kuralları, Johan Joseph Fux tarafından, kontrapunto öğretiminde XIX. yy'a kadar temel ders kitabı niteliği taşıyan Gradus ad Parnassum'da(1725) ortaya konmuştur. Ancak fügün müzikal anlamda gelişiminde ulaştığı so nokta John Sebastian Bach'ı çalışmalarıyla olmuştur. Füg,Bach'tan sonraki besteciler tarafından da özellikle de Ludwig van Beethoven'ca sık sık kullanılmış ve geliştirilmiştir.